Maand 1

| Verder >

Welkom lief meisje

“We willen je de zon laten voelen.
Laten horen hoe een vogel fluit.
Hoe de zee je kan verkoelen
en hoe heerlijk het bos ruikt.”

Lianne Mulder
6 augustus 2019 18:33 | 3340 gram | 52 cm
UMCG Groningen

De dag dat ik geboren werd:

6 augustus, het is nog vroeg. Papa en mama zijn nog aan het slapen. Mama schrikt wakker, de vliezen zijn gebroken. Na overleg met het UMCG zijn papa en mama rond 09:45 in het ziekenhuis. Daar blijk dat de vliezen zijn gebroken. Wij mogen eerst weer naar huis. Komen binnen 24 uur de weeën niet zelf op gang dan moeten wij bellen en zal mama worden ingeleid. We rijden naar huis. Thuis krijgt mama toch wel “krampen”, achteraf zijn dit weeën. Na een uur door het huis te hebben gelopen, belt papa toch het UMCG. We moeten weer terug komen in het ziekenhuis. Het is een pittige autorit, mama met pijn en papa aan het rijden. We komen zelfs in een file terecht. Rond half 5 zijn we op de verloskamer. Om 18:33 wordt je geboren, 52 cm lang en je weegt 3340 gram.

Mijn eerste dagen

Na de bevalling lig je nog even bij mama. Je wordt daarna naar de Neonatologie IC, de IC afdeling voor pasgeboren baby’s, gebracht. Papa loopt met je mee. Op deze afdeling kunnen ze je goed in de gaten houden. De eerste slangetjes worden aangesloten. Zo kunnen ze goed zien hoe je hartje functioneert en ook gelijk ingrijpen als dit nodig is. Papa en mama mogen zo vaak bij je zijn als ze willen. Je doet het heel goed op de Neon. Je krijgt borstvoeding via de sonde. Papa en mama zijn je aan het leren om voeding via een flesje te drinken. Het is alleen nog afwachten op de echo of de ductus al dicht is. Vrijdag 8 augustus wordt er een echo gemaakt. Je aorta is inderdaad vernauwd. Via het infuus krijg je medicatie om de ductus open te houden; prostaglandine een vervelende medicatie met veel nare bijwerkingen. Je wordt er onrustig en prikkelbaar van. Na enkele dagen krijg je sprietjes in je neus CPAP ondersteuning om makkelijker te kunnen ademen.
Gelukkig vind jij het wel fijn om bij papa of mama op schoot te zitten of te buidelen. Het is een uitdaging met al die slangetjes. De verpleging helpt altijd mee om de slangetjes goed te leggen. Als je eenmaal op schoot bij ons ligt, vind je het heerlijk. De eerste week breng jij door op de Neonatologie IC van het UMCG. Papa en mama zijn dichtbij op de kraamafdeling. We zijn veel bij jou om naar je te kijken als je slaapt. We doen je een schone luier om en knuffelen met jou.

WKZ Utrecht

In de tweede week word je per ambulance van het UMCG naar het WKZ in Utrecht gebracht. Een spannende tijd voor iedereen. Op 14 augustus onderga je een open-hart-operatie. De langste dag van papa en mama hun leven. De operatie is geslaagd! De dagen erna knap je weer snel op en op 19 augustus mag je weer naar het UMCG. Hier blijf je nog een week om aan te sterken en om te leren om zelf te drinken. Op 26 augustus is de grote dag dat je naar huis mag.

Thuis

Op 26 augustus gaan we voor het eerst met ons drieën naar huis. Heel spannend, er is nu namelijk helemaal geen controle meer. Gelukkig hebben we de eerste paar dagen kraamzorg. De kraamverzorgster helpt papa en mama en geeft allemaal tips. Voor we het weten heb je je eigen kamertje al voorzien van een poeplaag op de muur. Een spuitpoepje versiert de muur.
Wij zijn iedereen heel dankbaar die ons deze drie zware weken geholpen heeft op welke wijze dan ook.
Niet te vergeten al doktoren, chirurgen en verplegend personeel van het UMCG, het WKZ, RAVU en Ambulancezorg Groningen.

Slaap ik goed?

De eerste maand slaap je veel. In het ziekenhuis slaap je overdag tussen de onderzoeken en afspraken. Soms zitten er dagen tussen dat je veel afspraken hebt. Ook tijdens de dagelijkse controles word je veel gestoord. Gelukkig slaap je in de nacht vaak goed door. Na de operatie word je in slaap gehouden. Papa en mama zingen geen slaapliedje voordat je gaat slapen. De babyfoon heeft leuke melodietjes waar je heerlijk op in slaap valt tijdens het schommelen op de schommelstoel.

Huil ik veel?

Je huilt niet veel. Je bent een hele sterke meid. In het ziekenhuis onderga je veel onderzoeken. Huilen doe je dan zelden. Ook thuis ben je erg tevreden. Je huilt wanneer je honger hebt, je moe bent of overprikkeld bent. Af en toe heb je last van krampjes en dat laat je ons dan goed horen.
Je vindt het fijn als we je op schoot nemen en je troosten. Wiegelen en door het huis heen lopen helpen om je weer stil te krijgen. Je gaat op 24 augustus pas voor het eerst in bad. Vanwege alle slangetjes, draadjes en je litteken kan dit niet eerder. De verpleging helpt ons en je vindt het heerlijk. Thuis ga je ook regelmatig in bad, dit vind je fijn totdat je eruit gaat. Dan is het huilen bij het afdrogen.

| Verder >