MINICAMPER
KAMPEREN MET KIDS
Fijne feestdagen en een Gezond 2021
Een jaar om nooit te vergeten!
Een jaar dat in het teken stond van het coronavirus. Een jaar om te vergeten en uit je geheugen te schrappen zou je zeggen. Helaas niets is minder waar. Dit zal een jaar zijn dat we nooit meer zullen vergeten.
Ondanks alle kommer en kwel, waren er ook genoeg lichtpuntjes. We hebben een paar lange weekenden met z’n drieën kunnen kamperen. Emmen, Oude Willem, Kollumerzwaag en zelfs een week in Elsloo. Wat was het genieten. Lianne is dit jaar 1 geworden en ook dit konden we op een vrij “normale” manier vieren in de tuin.
Een jaar met veel uitdagingen op het werk en beperkingen voor onszelf. Een jaar met weinig contact met familie en vrienden. Een jaar met weinig dansen en sporten en een jaar waarin we afscheid moesten nemen van opa Chris.
Lieve Opa,
Een dag die, als je het mij vraagt, veel eerder had mogen zijn. De opa die je was verdween langzaam met de jaren. Ik weet nog wie je bent, andersom weet ik dat jij het niet meer wist.
Bij het schrijven van deze tekst dringt het nog meer tot mij door hoe moeilijk het geweest moet zijn. Ik moet soms ook goed nadenken om herinneringen boven water te krijgen en hier op papier te zetten. Het moet een hel zijn geweest om langzaamaan de wereld om je heen te zien vervagen en te vergeten. Familie, vrienden en kennissen die langzaam onbekenden worden. Ik ben blij dat je het de laatste tijd niet meer hebt beseft. Ik hoop dat je naar een plek gaat waar al jouw herinneringen weer boven komen.
Ik wil je er ook nog een paar meegeven. Herinneringen die mij altijd bij zullen blijven.
Samen kijken naar Laurel en Hardy op de bank. Lachen gieren en brullen. Oma en mam lagen altijd in een deuk om ons.
Opa was altijd zwarte Piet. Altijd net 5 minuten voordat er aan de deur geklopt werd, moest opa naar de wc. Via het slaapkamerraam ging opa dan door de tuin, de brandgang door om vervolgens op de voordeur te kloppen en vervolgens naar al consternatie weer van de wc te komen.
Het zomerhuisje in stadspark. Vooral met de auto er na toe. Opa reed altijd zo hard over de bruggetjes dat je achterin met je hoofd tegen het dak kwam. Slapen in het zomerhuisje betekende bukken en niet te snel opstaan als je wakker werd. Het dak van de slaapkamer was te laag.
De vele tripjes met de camper. Zover ik mij kan herinneren hebben we eigenlijk nooit op een camping gestaan. In Amsterdam 1 straat verwijderd van Artis wild kamperen en dan midden in de nacht controle van een agent. We moesten muisstil blijven en opa kon Wanda net op tijd de mond snoeren. Bij de Efteling stonden we in als eerste bij de kassa, want ook hier stonden we met de camper bijna bij de kassa de nacht er voor.
Als laatste je jongste achterkleindochter Lianne, jullie hebben elkaar gezien, maar niet het besef gehad.
Om af te sluiten nog een klein stukje tekst uit een nummer van Ancora, Het water;
Dichtbij de bron waar het water ooit ging stromen.
Viel het van hoog met de kracht van een orkaan.
Een wilde reis om weer terug bij zee te komen.
Maar dichtbij de kust stroomt het water weer rustig aan.
Daar ligt niet het einde maar een nieuw begin.
Daar stroomt al het water terug de wijde wereld in.
Stroom met de golven van de zee.
Open je armen en stroom maar mee.
Naar een plek die niemand kent.
Weet dat je niet verloren bent.
Stroom, je moet je eigen weg nu gaan.
Iedereen komt aan op zijn eigen plek aan zee,
dus laat maar stromen en vaar maar mee.
Een jaar met vele uitdagingen die we allemaal weer hebben overwonnen. We sluiten het jaar af in de hoop dat 2021 weer deels een “normaal” jaar gaat worden. Een jaar waarin wij weer leuke tripjes kunnen maken met onze minicamper en we familie en vrienden weer kunnen omhelzen en knuffelen. Een jaar waarin we weer kunnen dansen en sporten.
MINICAMPER 