Zomer 2017 Auschwitz

Gepost op 06/09/2017 door Ricardo

Auschwitz (PL) 20 augustus – 23 augustus 2017

Dag 1

De dag begon regenachtig. Onze minicamper stond iets wat ingesloten dus voordat we weg konden rijden moest er eerst een andere camper verplaatsen. Rond 10:00 stonden we buiten de camping en konden we de weg richting Auschwitz (Oświęcim) in gaan zetten. De weg leidde ons weer door het centrum van Warschau. Gelukkig was de spits voorbij en gaf dit geen oponthoud. De weg richting het zuiden was iets minder goed dan de weg tussen Berlijn en Warschau, echter vergeleken met de wegen van België vorig jaar dik in orde. Je ziet dat het land nog druk aan het opbouwen is.
Na een uurtje rijden een kleine pitstop gedaan in Radziejowice-Parcel en later nog een bij Wiklow. Rond half 4 arriveerden we op de camping rond The Centre for Dialogue and Prayer. In het centrum (tevens hotel) kun je terecht na je bezoek aan het concentratiekamp mocht je emotionele steun nodig hebben. Ik kan mij voorstellen dat mensen hier behoefte aan hebben, maar hierover later meer. Het is een mooie camping met prima voorzieningen. Na ons stekkie te hebben ingericht was het tijd om een supermarkt op te zoeken. We kwamen per toeval op een groot winkelcentrum uit Galeria Handlowa Niwa met daarin een grote supermarkt. ’s Avonds hebben we lekker simpel gegeten, soep met een broodje en een salade.

Dag 2

We konden uitslapen. Helaas niet gelukt. Na het ontbijt zijn we rond half 11 richting het Auschwitz I terrein gelopen. De rondleiding die wij voor de vakantie op geboekt hadden zou om 11:00 uur starten. Voor mensen die Auschwitz nog gaan/ willen bezoeken, zorg dat je van te voren een rondleiding boekt! Het was druk. De parkeerplaats was vol en er stond een lange rij met mensen voor de kassa. Ook hier weer de nodige beveiligingsmaatregelen voordat je het terrein kunt betreden. Zodra je onder de bekende poort komt veranderd de sfeer. Prikkeldraad met een sluis en nog meer prikkeldraad, schokdraad, wachttorens.
Auschwitz I een voormalig Poolse legerkazerne was in eerste instantie bedoeld om Poolse en Russische soldaten te huisvesten. Een gemiddelde gevangene hield het 3 maanden vol voordat hij/ zij omkwam door ziekte, ondervoeding en/ of uitputting. De rondleiding door de barakken laat zien hoe erbarmelijk de leefsituaties waren en de geschiedenis van het kamp. Je ziet foto’s, komt langs vitrines (+/- 25 meter lang) waar menselijk haar ligt van ongeveer 30.000 mensen, ontelbaar aantal brillen liggen, schoenen opgestapeld zijn, scheerkwasten en andere persoonlijke bezittingen. Je kunt het gewoon niet verwoorden. Het is luguber, emotioneel, je wordt er stil van en het raakt je diep in je hart. De muren van de gangen in de barakken zijn gevuld met fotolijsten. Allemaal overleden gevangenen. Je schrikt als je ziet dat sommige amper een maand geleefd hebben, dan gaat het nog niet eens over de Joden. Deze werden niet eens gefotografeerd. Het moet een ware hel geweest zijn. De rondleiding gaat verder en geeft een inzicht waarvoor sommige barakken gebruikt werden. Je had een gevangenis naast het hospitaal (waar tevens de gruwelijkste experimenten gedaan werden) waartussen tevens de executiemuur was. De ramen van het hospitaal waren aan die kant dus ook dichtgetimmerd. Vervolgens gingen we met de gids richting de zijuitgang waar je bij de gebouwen komt van de Duitsers en bij gaskamer en crematorium I. Een plek waar 70.000 mensen de dood vonden. Een verschrikkelijke plek!
Na een kleine pauze werden we per bus naar Auschwitz II (Auschwitz-Birkenau) gebracht. Een vernietigingskamp waar +/- 1,1 miljoen (voornamelijk Joden) de dood vonden. Zoals de gids het verwoordde; “De grootste begraafplaats ter wereld”. Hier valt je de moed letterlijk in de schoenen. Wat een verschrikking! Je loopt er met een brok in je keel.
In stallen die ontworpen waren voor 52 paarden werden minstens 400 mensen gehuisvest. De stenen barakken, waar een groot deel nog van bewaard is gebleven werden minstens 700 mensen gehuisvest. Het terrein is onbeschrijfelijk groot en het aantal schoorstenen (vaak het enige dat over is van de stallen) zijn ontelbaar. Op het midden van het terrein staat nog een wagon. Op dit punt werd besloten of je links af moest (leven) of rechtsaf moest (gaskamer). Achterop het terrein waar nu ook een groot monument staat met in 23 talen de volgende tekst:

Laat deze plaats eeuwig
een kreet van wanhoop zijn
en een waarschuwing aan
de mensheid. Hier hebben
de nazi’s omstreeks
anderhalf miljoen mannen,
vrouwen en kinderen
vermoord, voornamelijk
joden uit verschillende
Europese landen.

staan gaskamer/ crematorium 2 en 3 waar overigens alleen nog maar puin van over is. De Duitsers hebben de 4 gaskamers/ crematoriums aan het einde van de oorlog opgeblazen. Naast gaskamer/ crematorium 2 vind je een “waterpoel” (massagraf), een van de vele, waarin het as werd begraven. De rondleiding gaat verder en laat zien hoe het “leven” (wachten op de dood) in Auschwitz II was. Onze rondleiding van 3,5 uur was ten einde. Wij waren, geschokt, aangeslagen en emotioneel geraakt. Het bezoek doet iets met je als persoon. Je beseft tot wat een mens in staat is. Je weet dat het nog steeds gebeurd, wellicht niet op deze schaal, maar het gebeurd!
Omdat je pas na 16:00 het museum mag bezoeken zonder gids, hebben we eerst bij de camper wat gedronken. Rond 16:30 zijn we weer terug gelopen om ook de andere barakken, waar je tijdens de rondleiding niet komt, te bezoeken. Je vindt hier herdenkingsexposities van landen die tijdens WWII Joden zijn omgekomen. Ook Nederland is vertegenwoordigd met onder andere een muur met de namen van de 60.000 Nederlandse Joden die omgebracht zijn in Auschwitz.
’s Avonds hebben wij in het hotel gegeten.